หน้าแรก รายชื่อศิลปิน

เนื้อเพลง ผ่านไปอีกปีแล้วนะ (Sadiversary) โดย ลอสบอย Lostboy

ฉันยังเฝ้าคิดถึงในวันนั้น
ที่เคยมีฉันและเธอตรงนี้
เคยมีวันที่ดี ทุกความทรงจำทิ้งไว้
ว่าจะใช้ชีวิตร่วมกัน
และยังคงฝันด้วยมากมาย
คงไม่มีอะไรจะเปลี่ยนเราไปได้เลย

แล้ววันหนึ่งฝันก็แตกสลาย
เมื่อตัวเธอนั้นมาจากฉันไป
เหลือแค่เพียงเรื่องราวของเราในวันสุดท้าย
คงต้องยอมรับและยอมเข้าใจ
แต่ก็ไม่รู้ต้องทำเช่นไร
ไม่อาจทำใจได้ไหว จากที่เธอไปสักที

ผ่านไปอีกปีแล้วนะ
ที่ฉันนั้นยังจะคิดถึงเธอ
ถ้าวันหนึ่งเราได้เจอ
ก็อยากจะรู้ว่าเธอยังคิดถึงฉันบ้างไหม
ถ้าหากได้ย้อนกลับไป
จะบอกรักฉันเหมือนเดิมอยู่ไหม
ตั้งแต่เธอนั้นจากไป ไม่มีวันไหนลืมเธอได้เลย

นี่มันก็ผ่านไปอีกปี
เธอเขายังคบกันดิบดี
นั่งคิดทบทวนดูอีกที
หนึ่งเดือนเหมือนผ่านไปสิบปี
รูปเธอยังอยู่ในโทรศัพท์
Moment ที่เธอเคยนอนบนตัก
ทำไมอยู่ๆ น้ำตาก็นอง
ย้อนคิดถึงเธอก่อนฉันจะหลับ

และใน IG แจ้ง Anniversary
เธอถือ Burberry มันขยี้
ตัดภาพมาวันนี้ เราอยู่กันคนละที่
ฉันว่าดีแล้วที่เธอไม่ทน ทำไงให้ปลง
ผิดตรงไหนทำไมไม่วง
หรือมันเป็นเพราะฉันเองที่ยังลืมไม่ลง

เธอหาย ไปกี่วัน ฉันยังนับ ปฏิทิน
ยังจำได้ เมนูไหน ที่เธอนั้น อยากกะกิน
ยังคง หลอกตัวเอง ไม่อยากรับ ความเป็นจริง
ก็ไม่แน่ ในปีหน้า ความรู้สึก อาจจะชิน
แต่อยู่คนเดียวมันไม่คุ้นเลย ทุกการกระทำมันยังคุ้นเคย
ความทรงจำมันตอกย้ำ ทำให้ฟุ้งมองทางไหนก็หม่นไม่มีรุ้งเลย

อยากจะรู้เธอเป็นไง ทักไปหาทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ
ว่าเธอยังมีเขาคอยเทคแคร์อยู่ใกล้ๆ คงไม่สนเรื่องเราที่จบไป
ปล่อยให้มันเป็นฉันที่ Sad
Cause I miss you miss you so bad
รู้ตัวดีที่ผ่านมาไม่เห็นค่าพอ กว่าจะรู้ก็สายไป รักที่เธอให้มันมีมากพอ

ผ่านไปอีกปีแล้วนะ
ที่ฉันนั้นยังจะคิดถึงเธอ
ถ้าวันหนึ่งเราได้เจอ
ก็อยากจะรู้ว่าเธอยังคิดถึงฉันบ้างไหม
ถ้าหากได้ย้อนกลับไป
จะบอกรักฉันเหมือนเดิมอยู่ไหม
ตั้งแต่เธอนั้นจากไป ไม่มีวันไหนลืมเธอได้เลย

มันคงต่างกัน
เธอลืมไปแล้ว แต่ว่าฉันนั้นยังจำ
ต้องเมากี่คืน ถึงจะลืมการกระทำ
เคยบอกรักกันซ้ำๆ มันกลับตอกให้ชั้นช้ำ
เหมือนคนรั้น ที่ว่าฉันไม่ไปไหนหรอก
อยู่ที่เดิม ใจดวงเดิม เหมือนสมัยก่อน
ไม่มีใครเพิ่มเติม ข้างกายไม่มีใครกอด
หัวใจของฉันยังล็อคไว้ ไม่มีเธอมาไขออก

ต้อง Pretend to be fine ไม่เป็นอะไร
ทั้งที่ความเป็นจริงมันรู้สึกเหมือนจะตาย
เพ้อตั้งมากมาย ถ้าถามว่าเท่าไร
คงนับไม่ถ้วน มันก็เหมือนกับเม็ดทราย
เจ็บไม่เคยจำ ใจเจ้ากรรมมันก็หลายที
แผลที่เธอฝาก มันคงยากที่จะหายดี
ทุกการกระทำ คงต้องจำไปอีกนาน
ต่อให้มันจะต้องผ่านไปอีกหลายปี